Wojtek w drodze

Dzisiejszy dzień dostarczył mi trochę wrażeń. Chociaż wydaje mi się teraz, że był raczej nieco nudny. Zaczęło się już rano. Martha, pani pod sześćdziesiątkę, która wraz z mężem Christopherem wynajmuje drugie z mieszkań u Natalie i Marka, poinformowała mnie o tym, że w domu naprzeciwko było włamanie. Nazwała je armed robbery , co by oznaczało, że nie tyle włamanie, co napad uzbrojonych bandytów. Z Marthą i Christophem poznaliśmy się, gdy jadłem śniadanie. Okazuje się, że są z Kanady i przyjechali do córki, która tu mieszka. Pierwszy raz są w Kapsztadzie i w ogóle w Afryce Południowej. Dziewczyna, która wczoraj prosiła, abym przestawił samochód, najprawdopodobniej jest ich córką. Wygląda na to, że Martha i Chris nie mają samochodu, ale mają rowery, które najprawdopodobniej dostali od córki. Nie widziałem, aby na nich jeździli, ale rowery stoją. Samochód ochrony osiedlowej przed naszą bramą.

Dzisiaj nie będę dużo pisał, bo zdjęć będzie tyle, że same opisy pod zdjęciami wystarczą, aby wiedzieć co robiłem. Pierwsze kroki skierowałem na pobliską plażę, aby stwierdzić, że Góra Stołowa jest w chmurach,  więc nie warto na nią ani wchodzić, ani wjeżdżać. Wjeżdża się kolejką linową. Można też wejść i potem zjechać. Oczywiście mówiąc kroki miałem na myśli samochód. Udało mi się go zaparkować tuż przy wejściu na plażę i to za darmo. Dzisiaj nigdzie nie płaciłem za parkowanie. Woda w Atlantyku jest zdecydowanie zimniejsza niż w Oceanie Indyjskim, w którym zamoczyłem stopy będąc w St Lucia. Nawet słoneczna pogoda nie pomaga na zimne prądy. Znaleźli się śmiałkowie, którzy kąpali się bez pianki, ale albo wytrzymywali krótko, albo tylko brodzili. Fale Oceanu Atlantyckiego próbowało wykorzystać dwóch surferów, ale słabo im szło. Przeważnie tylko leżeli na deskach. Udało mi się uchwycić jednego w akcji, ale nie do końca udanej, bo na falę raczej się nie załapał. ...